اثر تمرینات نوروفیدبک بر میزان توجه ورزشکاران ماهر دو و میدانی

مقدمه: از نوروفیدبک علاوه بر شناخت و درمان بیماری‌ها، در بهبود کارآیی و افزایش کیفیت کار افراد سالم نیز استفاده می‌شود. هدف این پژوهش بررسی تمرینات نوروفیدبک بر میزان توجه ورزشکاران دو و میدانی بود. روش‌کار: این کارآزمایی بالینی به صورت پیش و پس‌آزمون با گروه شاهد و ساختگی انجام شد. از میان ورزشکاران دو و میدانی مشهد در سال 1390، 36 نفر به صورت داوطلبانه و هدف‌دار انتخاب و به صورت تصادفی در 3 گروه 12 نفری (آزمون، ساختگی و شاهد) قرار گرفتند. مداخله در قالب پروتکل افزایش بتا 1 در نواحی Cz و Fz در 12 جلسه اجرا شد. جهت سنجش میزان توجه از نرم‌افزار آزمون توجه متمرکز و جهت تحلیل داده‌ها از آزمون کولموگروف-اسمیرنوف، تحلیل واریانس یک‌سویه و در صورت معنی‌داری از آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل واریانس یک‌سویه، تفاوت معنی‌داری بین تمرینات نوروفیدبک و افزایش میزان توجه ورزشکاران در گروه‌های مختلف را نشان داد (002/0=P). بر اساس نتایج آزمون تعقیبی، اختلاف معنی‌داری بین گروه‌های آزمون با شاهد (0.003=P) و آزمون با ساختگی (0.002=P) می‌باشد و در بین گروه‌های ساختگی با شاهد (0.249) اختلاف معنی‌داری دیده نشد. نتایج حاکی از ارتباط معنی‌دار بین تمرینات و افزایش توجه در گروه آزمون بود (P